न्यूझीलंडने शत्रु जसप्रीत बुमराहच्या स्पेलच्या जोरावर मालिका-ओपनरला शेवटच्या दिवसात ट्विस्ट जोडण्याचा भारताचा प्रयत्न हाणून पाडला, घरच्या मैदानावर क्रिकेटच्या दिग्गजांना आठ विकेट्सने मारले आणि देशात कसोटी यशाची चव चाखण्यासाठी 36 वर्षांची प्रतीक्षा संपवली. , येथे रविवारी 1988 मध्ये मुंबईच्या वानखेडे स्टेडियमवर जॉन राइटच्या नेतृत्वाखालील संघाने भारताचा 136 धावांनी पराभव केल्यानंतर किवीजचा हा पहिलाच कसोटी विजय आहे. पाचव्या दिवशी 107 धावांची माफक खेळी जागतिक दर्जाचा हल्ला चिंताग्रस्त होऊ शकतो, आणि न्यूझीलंडने काही सुरुवातीच्या भीतीनंतर ते केले. विल यंग (नाबाद 48) आणि रचिन रवींद्र (नाबाद 39) यांनी तिसऱ्या विकेटसाठी 75 धावांची भागीदारी करत तीन सामन्यांच्या मालिकेत 1-0 अशी आघाडी घेतली.
मात्र, पहिल्या डावात ४६ धावांवर बाद होण्याच्या खोलीतून माघारी परतण्याची प्रशंसनीय ताकद दाखविल्याने पराभवानंतरही भारतीय संघ पूर्णपणे अवलंबून राहणार नाही.
24 ऑक्टोबरपासून पुण्यात दुसरा कसोटी सामना सुरू होत असताना त्यांना ते लवकरात लवकर तयार करावे लागेल.
रोहित शर्मा-मार्शल संघाला दुस-या खणखणीत 150 धावा करणाऱ्या सरफराज खानला कायम ठेवण्याबाबत सखोल विचार करावा लागेल, कारण शुभमन गिल ताठ मानेतून सावरल्यानंतर परतण्याच्या तयारीत आहे.
तीन वेगवान गोलंदाजांच्या रणनीतीकडे परत जायचे की तीन फिरकीपटूंना पुढे चालू ठेवायचे हा दुसरा मुद्दा ते लांबणीवर टाकतील.
दिवसाचा खेळ सकाळी 10.15 वाजता सुरू झाला तेव्हा न्यूझीलंडचा विजय त्याच्या वाट्याला आला नाही, ओल्या आउटफिल्डने कामकाज एक तास मागे ढकलले.
बुमराह (२/२९), ड्रेसिंग रुमच्या शेवटच्या बाजूने काम करत असताना त्याला प्रशंसनीय हालचाल दिसली आणि दिवसाच्या पहिल्याच षटकात टॉम लॅथम त्याच्या रात्रभर शून्यावर पडला.
इन-डिपर झाकण्यासाठी लॅथम बॉलच्या मागे होता पण गोलंदाज आणि प्रेक्षकांच्या जोरदार आवाहनानंतर अंपायर मायकेल गॉफने बोट वर केल्यामुळे तो त्याच्या पॅडवर जोरात पुढे सरकला.
न्यूझीलंडच्या कर्णधाराने खात्रीपेक्षा अधिक आशेने निर्णयाचे पुनरावलोकन केले आणि डीआरएसने त्याच्या सर्वात वाईट भीतीची पुष्टी केली आणि त्याला परत जावे लागले.
भारताला कदाचित तिसऱ्या वेगवान गोलंदाजाची अनुपस्थिती जाणवली असेल कारण बुमराह आणि सिराज या दोघांनाही ढगाळ आकाशाखाली किवी फलंदाजांना हालचाल आणि त्रास देण्यात आला.
तीन षटकांत २६ धावा देणाऱ्या कुलदीप यादवने नुकतेच बांगलादेशविरुद्ध भारताने त्रिस्तरीय वेगवान आक्रमण केल्यानंतर या कसोटीसाठी आकाश दीपच्या जागी अकरा खेळाडूंचा समावेश केला होता.
डेव्हॉन कॉनवे, रात्रभरचा दुसरा फलंदाज, त्याच्या मुक्कामादरम्यान डळमळीत होता आणि बुमराहच्या स्कीडरवर शेवटच्या क्षणी धार मिळाल्याने तो स्वत:ला भाग्यवान समजतो की अन्यथा तो समोरच्या जाळ्यात अडकला असता.
पण नशिबाने बॉलने गल्ली क्षेत्ररक्षकाला मारले आणि कुंपणाकडे धाव घेतली.
तथापि, डावखुरा अखेरीस रस्त्याच्या टोकाला पोहोचला जेव्हा बुमराह, स्टंपच्या भोवती चालत होता, त्याने त्याला विकेटच्या अगदी समोर झेल दिला जो घसरला आणि त्याच्याकडे परत आला.
मैदानावरील पंचांनी माघार घेतली नाही परंतु डीआरएसने कॉनवे (१७) ला परत पाठवण्याचे भारताचे आवाहन मान्य केले.
त्या वेळी न्यूझीलंडच्या दोन बाद 35 धावा झाल्या होत्या आणि कोणी म्हणेल की सामना शिल्लक आहे कारण आणखी दोन फटके मारल्यास मांजर कबुतरांमध्ये राहू शकले असते.
पण यंग आणि रवींद्र या पहिल्या डावातील शतकवीर यांना भारतीय आरोपाचा प्रतिकार करण्यासाठी काही ठोसपणा दिसून आला.
एकदा का सूर्य थोडा वेळ बाहेर आला की, बॉल-मुव्हमेंटचा अंदाज लावता येण्याजोगा होता आणि किवी फलंदाजांनी दबाव कमी करण्यासाठी काही चौकारांमध्ये रॅक करण्यासाठी अनुकूल परिस्थिती वापरली.
नो-बॉलने सुरुवात करणाऱ्या रवींद्र जडेजानेही आपल्या पहिल्या दोन षटकांत १४ धावा देत फारशी छाप पाडली नाही.
चिन्नास्वामी खेळपट्टीवर त्याच्यासाठी फारसे काही नव्हते कारण शेवटच्या दिवशी 22-यार्ड ट्रॅकचे विघटन झाले नाही, सौजन्याने पाऊस आणि येथे थंड हवामान.
प्रत्येक धावेसोबत मार्जिन कमी होत गेल्याने, न्यूझीलंडचे फलंदाज अधिक धाडसी झाले आणि त्यांनी डावखुऱ्या मनगटाचा फिरकीपटू कुलदीपच्या चेंडूवर षटकार मारून मिड-विकेटवर क्लीन हॉस्ट करण्यासारखे त्यांचे शॉट्स शेल्फमधून बाहेर काढले.
निर्णायक क्षण आला जेव्हा विल यंगने जडेजाला दोन धावांवर वळवून विजयी धावा गोळा केल्या कारण किवीज ड्रेसिंग रूम उत्सवाचे केंद्र बनले होते.
(ही कथा एनडीटीव्ही कर्मचाऱ्यांनी संपादित केलेली नाही आणि सिंडिकेटेड फीडमधून स्वयंचलितपणे तयार केली गेली आहे.)
या लेखात नमूद केलेले विषय
